Αρισταίος, ο πρώτος έλληνας μελισσοκόμος!!!

Ο Αρισταίος ήταν γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης που αυτή ήταν κόρη του Πηνειού ποταμού. Ήταν αυτός που πρώτος δίδαξε στους Έλληνες την φροντίδα και την εκμετάλλευση των μελισσών. Ο ίδιος ο Αρισταίος διδάχθηκε την μελισσοκομία από τις Μυρτονύμφες που έδωσαν στον ίδιο και τις επωνυμίες «Αγρεύς» και «Νόμος». Αυτές τον δίδαξαν να φτιάχνει μελισσοκυψέλες και να ηρεμεί τις μέλισσες με την χρήση καπνού από πευκοβελόνες. Ο Αρισταίος ύστερα από υπόδειξη του Μαντείου των Δελφών πήγε στην Κέα και σε μερικά Κυκλαδονήσια και διαπίστωνε ότι οι νησιώτες υποφέρανε από λοιμό – πείνα – εξ΄αιτίας του καυτερού Σείριου που έκανε τα καλοκαίρια τους πύρινα. Η τιμωρία αυτή των Κυκλαδιτών είχε επιβληθεί από τους θεούς γιατί είχαν δολοφονήσει τον Ικάριο και οι φονιάδες του ζούσαν ακόμα ανάμεσα τους.

Ο Αρισταίος μάζεψε τον λαό,  έστησε μεγάλο βωμό στο βουνό της Κέας το ψηλότερο και πρόσφερε εκεί θυσίες στον Δία ενώ ταυτόχρονα, εξευμένισε τον Σείριο, σκοτώνοντας τους φονιάδες του Ικάριου. Ο Δίας ικανοποιήθηκε τότε και πρόσταξε τους Ετήσιους ανέμους στο μέλλον, να δροσίζουν όλη την Ελλάδα και τα νησιά της επί σαράντα ημέρες πριν την ανατολή του Σείριου. Και από τότε πνέουν τα Καλοκαίρια τα λεγόμενα «μελτέμια». Οι Κυκλαδίτες τίμησαν τον Αρισταίο με τιμές ημίθαιου και απεικόνισαν τη μορφή του στα νομίσματα τους αργότερα.

Στο μεταξύ ο Αρισταίος ταξίδεψε σε πολλούς τόπους της Ελλάδας και δίδαξε στους ανθρώπους την τέχνη της μελισσοκομίας. Για ένα μεγάλο διάστημα εγκαταστάθηκε στα Τέμπη της Θεσσαλίας και εκεί ασχολήθηκε με τα αγαπημένα του τα έντομα τις μέλισσες.

Όταν όμως βίασε την νύμφη Ευρυδίκη και τρέχοντας να του ξεφύγει την δάγκωσε φίδι και πέθανε, τότε όλες οι μέλισσες του ψόφησαν και ο Αρισταίος απελπισμένος αναζήτησε την μάνα του Κυρήνη για να τον συμβουλέψει. Εκείνη αφού τον έλουσε με νερό από αστείρευτη πηγή τον έστειλε στον ξάδελφο της τον Πρωτέα και του  υπέδειξε να τον εξαναγκάσει για να του πει την αιτία του θανάτου των μελισσών. Ο Πρωτέας που βρισκόταν τότε στο νησάκι «φάρος» της Αιγύπτου του είπε ότι ο θάνατος των μελισσών ήταν η τιμωρία των θεών για τον βιασμό της Ευρυδίκης. Ο Αρισταίας τότε επέστρεψε στα Τέμπη και θυσίασε στον Δία τέσσερις μεγάλους ταύρους. Σε λίγες μέρες μέσα από τα κουφάρια των ζώων που θυσίασε βγήκαν σμήνη με μέλισσες και κάθισαν στα γύρω δέντρα. Έτσι η συμφορά αποκαταστάθηκε.

Ο Αρισταίος ταξίδεψε ακόμη και μέχρι την Σικελία και την Σαρδηνία. Δίδαξε και εκεί Μελισσοκομία και επέστρεψε στην περιοχή του Αίμου της Θράκης όπου ίδρυσε και πόλη με το όνομα του.