Πήλινη κυψέλη

Οι ελληνικές παραδοσιακές πήλινες κυψέλες  χρησιμοποιούνται για την παραγωγή άγριου βιολογικού μελιού με βάση τις αρχές τις φυσικής διαχείρισης χωρίς φάρμακα, τεχνητή διατροφή και φύλλα κερήθρας. Η πήλινη κυψέλη που παρουσιάζουμε εδώ είναι μονόστομη και ήταν σε χρήση σε πολλά νησιά των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων και της Κρήτης από την αρχαιότητα.

Ως υλικό για την κατασκευή της χρησιμοποιείται ο πηλός. Οι κυψέλες αυτές τοποθετούνταν

σε οριζόντια θέση μέσα σε μάντρες και το καπάκι συγκρατείται από μα πέτρα.

Παρακάτω δίνονται οι διστάσεις μια τέτοιας

κυψέλης.

Κυρίως σώμα

Το πάχος του κυμαίνεται περίπου στο 1,5 εκ

Το ύψος του, στα 70 εκ.

Η βάση έχει διάμετρο 23 εκ., ενώ το

άνοιγμα 33 εκ.

Η μέση κυμαίνεται στα 28 εκ.

Το χείλος του ανοίγματος είναι 2 εκ.

Καπάκι

Φέρει περίπου 28 – 30 τρύπες διατομής

0,5 εκ.

Η διάμετρος είναι 30 εκ.

Στην μέση του καπακιού υπάρχει ύψωμα διαμέτρου 6 εκ. και εσωτερικά βαθούλωμα για να μας βοηθάει να το πιάνουμε και να το ανασηκώνουμε.

Παρατήρηση

Σ’ αυτού του είδους την κυψέλη δεν τοποθετούσαν εσωτερικά κάτι, π.χ. ξύλα, για να χτιστούν οι κηρήθρες αλλά οι μέλισσες έχτιζαν ελεύθερες. Ο τρύγος γινόταν από το άνοιγμα. Με ένα μαχαίρι έκοβαν τις κηρήθρες που βρίσκονταν στο εξωτερικό μέρος της κυψέλης. Οι πρώτες κηρήθρες συνήθως ήταν άδειες, ενώ οι υπόλοιπες γεμάτες με μέλι. Επίσης, να αναφέρουμε ότι το φαινόμενο της σμηνουργίας σε αυτές της κυψέλες ήταν έντονο.

Πηγή: Από το βιβλίο «Μελισσοκατασκευές και Συντήρηση Μελισσοκομικού Εξοπλισμού.»

Βιβλίο: Μελισσοκατασκευές και Συντήρηση Μελισσοκομικού Εξοπλισμού

Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Καρακούση. Αφορά κατασκευές για  μελισσοκόμους και συντήρηση εξοπλισμού!!!

Προϋποθέσεις για μια σωστή βασιλοτροφία

ΕΛΓΑ: Οι αγρότες να δηλώσουν τις ζημίες από την κακοκαιρία για να αποζημιωθούν

Οδηγίες προς τους αγρότες που έχουν υποστεί ζημίες από τις πρόσφατες χιονοπτώσεις και τους ισχυρούς παγετούς δίνει ο ΕΛΓΑ προκειμένου να προχωρήσει τάχιστα η αποτίμησή τους.

Ειδικότερα, όσοι είναι ασφαλισμένοι στον ΕΛΓΑ και έχουν υποστεί ζημιές στο ζωικό κεφάλαιό τους, θα πρέπει να επικοινωνήσουν άμεσα με το αρμόδιο για την περιοχή τους Υποκατάστημα του ΕΛΓΑ ή τον ανταποκριτή του ΕΛΓΑ του Δήμου τους. Με την υποβολή της δήλωσης ζημιάς θα πρέπει να προσκομίσουν απαραίτητα και τη Δήλωση Εκτροφής 2016. Όσοι έχουν υποστεί ζημιές στη φυτική παραγωγή θα πρέπει να επικοινωνήσουν με τον ανταποκριτή του ΕΛΓΑ του Δήμου τους. Με την υποβολή της δήλωσης ζημιάς θα πρέπει να προσκομίσουν απαραίτητα και την Δήλωση Καλλιέργειας 2016.

Όσον αφορά στις ζημιές που δεν καλύπτονται ασφαλιστικά από τον ΕΛΓΑ, αλλά μπορούν να ενταχθούν σε πρόγραμμα Κρατικών Οικονομικών Ενισχύσεων, θα πρέπει: α) για ζημιές στο πάγιο κεφάλαιο (π.χ. θερμοκήπια, κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις) και στον εξοπλισμό αυτών (π.χ. εξοπλισμός θερμοκηπίων, αρδευτικά συστήματα), στο ζωικό κεφάλαιο (χοίροι, πτηνά), καθώς και σε αποθηκευμένα προϊόντα και ζωοτροφές, να επικοινωνήσουν άμεσα με τους ανταποκριτές του ΕΛΓΑ του Δήμου τους και να υποβάλουν, σε διάστημα δεκαπέντε ημερών, Αρχικές Αιτήσεις για χορήγηση ενίσχυσης. β) για τις ζημιές στο φυτικό κεφάλαιο πολυετών καλλιεργειών δεν θα υποβληθούν Αρχικές Αιτήσεις για χορήγηση ενίσχυσης γιατί δεν έχει οριστικοποιηθεί το μέγεθος των ζημιών.

Τέλος στην ανακοίνωσή του ο Οργανισμός σημειώνει ότι «σκοπός και στόχος του ΕΛΓΑ είναι να διενεργηθούν οι εξατομικευμένες πραγματογνωμοσύνες στις περιπτώσεις ζημιών που χρήζουν άμεσης εκτίμησης το συντομότερο δυνατό και εφόσον καταστεί δυνατή η πρόσβαση».

Κηροτεχνίες: Φτιάχνω Κηραλοιφές, Κεριά, Σαπούνια με φυσικό κερί μέλισσας.

 Το νέο βιβλίο για μελισσοκόμους και όχι μόνο.

Η Αμερικάνικη Σηψιγονία

Η Αμερικάνικη Σηψιγονία είναι η χειρότερη αρρώστια των μελισσιών.  Την ονομάζουνε και «χτικιό» γιατί πραγματικά μοιάζει με την φθίση στην προοδευτική ανάπτυξη της καταστροφής που προκαλεί και στην δυσκολότατη θεραπεία.  Η μετάδοση της γίνεται με το μολυσμένο μέλι των αρρώστων κυψελών κυρίως με τις λεηλασίες, με τροφοδοσίες ή τις αλλαγές που κάνει ο μελισσοκόμος για να δυναμώσει αδύνατα μελίσσια ή με την χρησιμοποίηση μολυσμένων κηρήθρων και εργαλείων.

Τα σκουλήκια του γόνου προσβάλλονται συνήθως μόλις τελειώσει η τροφοδοσία τους και αρχίζει το σφράγισμα των κελιών. Αν μολυνθούν προτού αρχίσει αυτό παίρνουν το χρώμα ανοικτό καφέ και το σώμα τους γίνεται πλαδαρό. Εκείνο που μας βάζει σε υποψίες είναι  το να βρούμε έστω κα ένα κελί με το καπάκι του βαθουλωμένο και όχι φουσκωμένο με μια τρυπίτσα στη μέση από αυτό. Τέτοια κελιά περιέχουν γόνο που ψοφάει πολύ γρήγορα, το σώμα του όσο περνούν οι μέρες μικραίνει, το χρώμα του σκουραίνει και γίνεται βαθύ καφέ, στο τέλος γίνεται μια μάζα σα μύξα που μυρίζει όπως η λιωμένη ψαρόκολλα. Την στιγμή αυτήν αν βουτήξουμε μέσα σε αυτήν την μάζα σπιρτόξυλο και το σηκώσουμε σιγά-σιγά επάνω θα δούμε πως κολλάει αυτή επάνω του, σχηματίζοντας μια κλωστή που μπορεί να τραβηχτεί και 5 εκατοστά προτού σπάσει. Μια τέτοια δοκιμή θα μας πείσει απόλυτα πως το μελίσσι μας πάσχει από Αμερικάνικη Σηψιγονία. Η παραπάνω μάζα στο τέλος στεγνώνει τελείως και μεταβάλλεται σε ένα λέπι σκληρό και γερά κολλημένο στον πάτο του κελιού.

Ένας εύκολος επιστημονικός τρόπος εξακρίβωσης της ασθένειας είναι ο εξής:

Μέσα σε ένα μπουκαλάκι βάζουμε ένα λέπι και 20 σταγόνες χλιαρό νερό. Κουνάμε καλά το μπουκαλάκι για να λιώσει το λέπι και προσθέτουμε 5 σταγόνες φρέσκο γάλα. Μετά κρατάμε στη χούφτα μας το μπουκαλάκι για να ζεσταθεί επί 15 λεπτά. Όταν ανοίξουμε το χέρι μας και αν πρόκειται για την αρρώστια αυτή το αρχικό γαλακτερό χρώμα του υγρού που βρίσκεται μέσα στο μπουκαλάκι γίνεται διαυγές και αλαφρά κιτρινωπό.

Αν πρόκειται για άλλη αρρώστια το υγρό παραμένει θολό.