Η Αμερικάνικη Σηψιγονία είναι η
χειρότερη αρρώστια των μελισσιών. Την
ονομάζουνε και «χτικιό» γιατί πραγματικά μοιάζει με την φθίση στην προοδευτική
ανάπτυξη της καταστροφής που προκαλεί και στην δυσκολότατη θεραπεία. Η μετάδοση της γίνεται με το μολυσμένο μέλι
των αρρώστων κυψελών κυρίως με τις λεηλασίες, με τροφοδοσίες ή τις αλλαγές που
κάνει ο μελισσοκόμος για να δυναμώσει αδύνατα μελίσσια ή με την χρησιμοποίηση
μολυσμένων κηρήθρων και εργαλείων.
Τα σκουλήκια του γόνου προσβάλλονται
συνήθως μόλις τελειώσει η τροφοδοσία τους και αρχίζει το σφράγισμα των κελιών. Αν
μολυνθούν προτού αρχίσει αυτό παίρνουν το χρώμα ανοικτό καφέ και το σώμα τους γίνεται
πλαδαρό. Εκείνο που μας βάζει σε υποψίες είναι
το να βρούμε έστω κα ένα κελί με το καπάκι του βαθουλωμένο και όχι
φουσκωμένο με μια τρυπίτσα στη μέση από αυτό. Τέτοια κελιά περιέχουν γόνο που
ψοφάει πολύ γρήγορα, το σώμα του όσο περνούν οι μέρες μικραίνει, το χρώμα του
σκουραίνει και γίνεται βαθύ καφέ, στο τέλος γίνεται μια μάζα σα μύξα που μυρίζει
όπως η λιωμένη ψαρόκολλα. Την στιγμή αυτήν αν βουτήξουμε μέσα σε αυτήν την μάζα
σπιρτόξυλο και το σηκώσουμε σιγά-σιγά επάνω θα δούμε πως κολλάει αυτή επάνω
του, σχηματίζοντας μια κλωστή που μπορεί να τραβηχτεί και 5 εκατοστά προτού σπάσει.
Μια τέτοια δοκιμή θα μας πείσει απόλυτα πως το μελίσσι μας πάσχει από Αμερικάνικη
Σηψιγονία. Η παραπάνω μάζα στο τέλος στεγνώνει τελείως και μεταβάλλεται σε ένα
λέπι σκληρό και γερά κολλημένο στον πάτο του κελιού.
Ένας εύκολος επιστημονικός τρόπος
εξακρίβωσης της ασθένειας είναι ο εξής:
Μέσα σε ένα μπουκαλάκι βάζουμε ένα λέπι και 20 σταγόνες χλιαρό νερό. Κουνάμε
καλά το μπουκαλάκι για να λιώσει το λέπι και προσθέτουμε 5 σταγόνες φρέσκο γάλα.
Μετά κρατάμε στη χούφτα μας το μπουκαλάκι για να ζεσταθεί επί 15 λεπτά. Όταν ανοίξουμε
το χέρι μας και αν πρόκειται για την αρρώστια αυτή το αρχικό γαλακτερό χρώμα
του υγρού που βρίσκεται μέσα στο μπουκαλάκι γίνεται διαυγές και αλαφρά κιτρινωπό.
Αν πρόκειται για άλλη αρρώστια το υγρό παραμένει θολό.
http://action.sumofus.org/a/neonics-uk/?sub=fb